Interview met
Jacqueline Heijmen Bennett-Leaver

Beste aquariumliefhebbers,

We zijn verheugd om ons gloednieuwe interviewconcept te presenteren, waarbij we zowel amateur- als professionele kwekers in de schijnwerpers zetten die het hart van de aquariumgemeenschap vormen. Om deze serie in te wijden, willen we beginnen met Jacqueline Heijmen Bennett-Leaver, een doorgewinterde expert in de kweek van Loricariidae.

Allereerst, goedemorgen Jacqueline! Kun je jezelf voorstellen aan degenen die je nog niet kennen?

Hoi allemaal,

Mijn naam is Jacqueline Heijmen Bennett-Leaver. Ik woon in het mooiste stukje Nederland, namelijk midden in de bossen op de Veluwe. Ik hou ontzettend veel van de natuur en ben daar dan ook veel te vinden. Samen met mijn man en 2 honden ‘zijn we graag buiten. Ik werk alweer een heel aantal jaren als coordinator in Ouwehands Dierenpark. Een prachtige plek waar mens en dier samenkomen!

Al van kinds af aan ben ik opgegroeid met huisdieren, vogels, honden, konijnen, vissen en paarden. Tijdens en na mijn studie heb ik ongeveer 15 jaar fanatiek in de paarden topsport gewerkt. Tijd voor hobbies was er toen niet. Maar toen ik een stapje terug deed van dit hectische leven en op me zelf ging wonen kwam er al snel een aquarium. Dit was een typisch beginners aquarium met wat discusvissen, Corydoras en wat zalmpjes. Ook een aantal vissen die daar totaal niet bij paste maar laten we daar maar niet op in gaan hahaha!

Na een aantal jaar en wat veranderingen in mijn leven was ik verhuisd en heb ik me echt beter verdiept in een nieuw aquarium. Dit werd een 1.60-50-60 bak gefilterd met een bioloog.

Ook hierin hield ik discusvissen, Corydoras sterbai en mijn eerste Lnummers. Dat waren Baryancistrus xantellus en Hemiancistrus subviridus. Toen begon mijn fascinatie voor meervallen.

Kunt u ons uitleggen hoe u begonnen bent met het kweken?

In het begin heb ik veel Corydoras soorten gehouden en gekweekt. Ik had in de schuur een kweekruimte gebouwd en had ongeveer 10 aquariums. Daarnaast begon ik interesse te krijgen in kleinere Lnummer soorten zoals Ancistrus, Hypancistrus, Panagolus en Peckoltia. Die laatste zijn nooit echt mijn vrienden geworden en tot de dag van vandaag nog steeds een van de zeer weinige soorten die nooit gekweekt heeft voor mij! Maar met de Ancistrus en Hypancistrus soorten ging het mij goed af.

In die tijd was er nog niet veel bekent en veel soorten waren nog niet eerder gekweekt. Je had ook nog niet veel internet en mijn netwerk was gelimiteerd. Na een paar jaar verveelde ik me met mijn huidige bestand en begon meer uitdagingen te zoeken. Ik ging op zoek naar andere soorten, niet alleen species maar zeker ook een ander genus. Ik begon Woodcats te houden, zoals Duringlanis perugiae en Tatia species. Bijna alles wat in mijn visruimte binnenkwam kweekte succesvol en mijn naamsbekendheid begon te groeien.

Kun je uit deze lange lijst je favorieten noemen?

Eén van mijn grote favorieten is toch wel de Medusa groep. Ik ben in het bezit van vermoedelijk 3 varianten van deze Ancistrus groep. De meest succesvolle is de Ancistrus ranunculus.

Kun je ons meer vertellen over de voortplanting van deze prachtige vis?

Deze kweek ik al een aantal jaren zonder veel problemen. De vrouwtjes komen naar de mannetjes toe. Die schuilen in een lange platte spleet, ze gebruiken niet de typische holen waar veel andere Loriicaridae soorten in kweken. Het vrouwtje plakt de eieren tegen de bovenkant van de schuilplek en het mannetje positioneert zich dan met zijn hele lichaam over de eieren heen om ze te beschermen. Met zijn vinnen bewaaierd hij dan vers water over de eieren. Na ongeveer een week komen de eieren uit.

Op dat moment zijn de jonge larfjes al volkomen voorbereid op het overleven in een open constructie met stroming. Ze hebben een relatief grote zuigmond en ze zijn ook al zwart gepigmenteerd, zo vallen ze niet op tussen de spleten in de rotsen.

Als de doorzak verteerd is en de jongen op zoek gaan naar voedsel hebben ze nog een camouflage strategie. De jonge Ancistrussen hebben de eerste 2 tot 3 maanden kleine witte stippen, zo kunnen ze vrijwel ongezien tussen de rotsen foerageren. Na 3 maanden verdwijnen de stippen en worden ze egaal zwart net als hun ouders.

Wat zijn je toekomstige projecten?

De jaren van het Corona virus hebben voor veel hobbyisten negatieve gevolgen gehad voor de hobby. Zo ook de hoge kosten voor energie en levensonderhoud. Ikzelf heb 3 jaar lang geen vooruitgang gehad in mijn hobby, het stond op een laag pitje. Maar sinds eind 2023 heb ik de draad weer opgepakt. Ik heb veel van mijn kweekgroepen verkocht en de resterende jongen naar de groothandel gebracht. Dit creëerde ruimte en nieuwe zoektochten, nieuwe projecten! Wat ik wilde was ver weg maar niet onmogelijk.

Na wat overleg werd de deal gemaakt en kwamen de Panaqolus sp. L453 “Moa” mijn kant op. Dat smaakte naar meer en een aantal maanden later volgden de Pseudancistrus genisetiger.

Twee mooie nieuwe projecten die mij de komende jaren bezig zullen houden. Natuurlijk moet er altijd nog wat te dromen overblijven en hou ik daarom mijn oren en ogen open! Voor iemand die eigenlijk het liefst onopvallend op de achtergrond blijft en gewoon lekker mijn ding doe, trek ik toch al jaren lang de aandacht van hobbyisten en professionals over de hele wereld. Ik hou van deze hobby en doe niets liever dan het delen van informatie over de soorten die ik hier over de jaren hou.

En zo komt het dat ik regelmatig gevraagd wordt om lezingen te geven wereld wijd. En als echte reisliefhebber kan ik me niets mooiers wensen dan met mijn hobby vele mensen te ontmoeten zover de horizon reikt. Dankjewel!